Kerstfilm
Tijdens de kerstdagen was ik naar een kerstfilm aan het zien “A Christmas wish”.
Ook de kerstman fluisterde in mijn oren dat ik een wens mocht doen. Niet 1 maar 4! Want 2020 is een speciaal getal. Als je alle getallen optelt, kom je uit op 4! Ik begon over mijn wensen goed na te denken.
Mijn laatste wens, mag iedereen weten, want ik heb daarvoor jouw hulp nodig!
Automatic
Eigenlijk zouden we niet ons best moeten doen. Het zou een automatisme moeten zijn wanneer je iemand tegenkomt, dat je even een hallo zegt, glimlacht of een even oogcontact maakt.
We roepen allemaal continu “ik sluit niemand uit” maar we doen het wél, heel vaak bewust maar soms ook onbewust! Want, weet je, als je die andere, rare, marginale, gekke, stinkende, arme, zieke, mankende persoon tegenkomt, negeer je die. Je loopt deze persoon expres voorbij, liefst van al: zo snel mogelijk. Want wie weet kijkt die ene vriend(in), familie mee die jij oh zo belangrijk vindt! Het zou jezelf of je zaak kunnen schaden indien je tegen iemand zoals deze vriendelijke persoon die anders eruit ziet, zou lachen, zou praten,…Uiteindelijk hebben deze personen net als jij een hart en gevoelens.
We sluiten iedereen (on)bewust uit
Ik zie dit elke dag gebeuren aan de schoolpoort van mijn prinses. En niet alleen aan de schoolpoort, overal rondom mij zie ik het allemaal gebeuren. Mensen worden vaak genegeerd omwille van hun uiterlijk, omwille van een situatie achter de gesloten muren. Omwille van hun houding, omwille van hun ziekte, omwille van hun afwezigheid en 1000den anderen redenen.
Een tijdje geleden was ik letterlijk in shock toen ik met iemand in gesprek was. Die persoon vroeg aan mij wie ik naar de maan zou sturen, zodat je die nooit meer hoeft te zien. Ondanks het feit dat ik sommige mensen niet meer fijn vind, zou ik niemand naar de maan wensen. Deze persoon zei “hopelijk die” die iemand was een kind!!!! Slik, want dit hoorde ik van een volwassen persoon! Iemand waar we elke dag mee omgaan. Weet je wat ik het absurdste vind? Vaak hebben mensen schrik dat hun zoon(tje) of dochter(tje) uitgesloten zou worden. Maar ondertussen sluiten ze zelf andere kinderen uit.
We leren onze kinderen om niemand uit te sluiten, maar nu we volwassenen zijn, doen we niets anders dan mensen uitsluiten. Die ene collega van je, die ene buurman/buurvrouw, die ene mama/papa, die ene vriend(in), die ene familielid.
Wees verdomme nu eens heel eerlijk, zijn wij geen harde en hatelijke mensen tegenover een onbekende mensen?
Soms schaam ik me dat ik een mens ben. Soms schaam ik me om jou te kennen omdat je zo doet, tegen mij, tegen anderen.
Enkel maar bevriend zijn met een persoon om aan te tonen dat je veel vrienden hebt, maar eigenlijk negeer je meer dan de helft van je (FB)vriendjes. We praten graag over andermans leven, soms kennen we de situaties maar soms ook niet. Toch praten we altijd graag in iemand anders zijn of haar plaats.
Hoe ga je om met mensen die je minder ziet? Negeren of toch nog vriendelijk blijven doen?
Het klopt, je kan niet met iedereen contact blijven houden, dat geef ik eerlijk toe. Maar je kan met je medemensen – of je ze kent of niet, vriendelijker omgaan.
Ook toegegeven, ik kan niet met iedereen overweg en heb ondertussen ook geleerd dat het niet hoeft. Je leert mensen kennen, die even in je leven blijven en terug weggaan en terugkomen, met sommige mensen heb je een band die eeuwig blijft duren en soms verdwijnt die band voor altijd. Soms kan je plots met iemand beter overweg dan ervoor of andersom, maar niemand is perfect of beter. Het gebeurt wel eens dat je blokkeert als je iemand moet zien omdat deze persoon je pijn heeft gedaan (zo is dat toch bij mij). En ja, ook al moet ik iemand zien waarvan mijn maag draait, maar ik doe dat voor de mensen die ik lief heb. Wanneer ik gewoon een knikje naar je doe en niets zeg, betekent het dat je mij heel hard hebt gekwetst, maar negeren zal ik je niet doen omdat ik niet zo ben.
Een wens die je als een uitdaging moet bekijken
Daarom daag ik IEDEREEN uit om vanaf 2020 anders met de mensen om te gaan of je deze persoon nu walgelijk, eng, vies, onbeschoft, ordinair, te knap, marginaal, gehandicapt, arm of wat je over die persoon vindt of denkt. Vanaf nu mag niets meer je tegenhouden. Geen excuses meer zoeken!
Een prachtig voorbeeld werd al gegeven tijdens mijn 1ste fotoshoot die ik zelf had georganiseerd voor mijn website. Sommige mensen kenden elkaar al omdat ze familie zijn of omdat ze vrienden zijn. Voor sommige waren de mensen die aanwezig waren, allemaal nieuw. De kinderen, klein, groot, wit of donker, hadden alleen maar oog voor elkaar. Ondanks dat de dag moeizaam verliep door onverwachte omstandigheden, hielp iedereen mij. Ze spraken elkaar aan, alsof ze elkaar jaren kennen. Alles was logisch zonder dat iemand er vragen bij had of anderen scheef bekeken werden. Ieder persoon werd op een fijne manier behandeld en DAT IS HETGEEN DAT IK NU WIL BEREIKEN:
Geef hen jouw lach, jouw hand, jouw knuffel, jouw lieve woord, jouw vriendschap, jouw warmte, jouw interesse…! Spreek deze persoon of personen aan, zonder hen al op voorhand te veroordelen of te beoordelen! Want dat is het mooiste cadeau dat we aan elkaar kunnen geven. Breek die stilte, want je krijgt nu die kans voordat het nieuwe jaar het oude jaar wordt!
Happy 2020 en hopelijk zullen we vanaf nu een beter mens worden: nee niet perfect, maar vooral verdraagzamer, vriendelijker, behulpzamer, meer empathie. Iedereen mag er zijn zoals ze zijn. Nee, je hoeft niet elkaars beste vrienden worden, maar meer verdraagzamer zijn voor elkaar. Wat zou de wereld toch veel mooier zijn
