Inea: Congres en adoptiefestival “gehoord gezien geadopteerd”

Het adoptiecongres in een notendop:

• Dag 1: Wetenschap - Onderzoekers en professionals delen inzichten.

• Dag 2: Wetenschap en Praktijk - Professionals verbreden kennis. 

• Dag 3: Psychosociale hulpverlening - Voor GGZ-professionals en anderen. Elke dag waren er keynote sprekers, paneldiscussies en workshops.

Mijn ervaring:

Dankzij de reclame die “Adoptie Schakel Contacteert” in hun Facebook-groep plaatste, won ik een ticket. Dit was voor mij een teken om aanwezig te zijn op dit spectaculaire event. Hoewel ik alle drie dagen interessant vond, kon ik alleen op vrijdag 22 maart aanwezig zijn. Het was een mooie kans om ook het adoptiefestival bij te wonen dat de dag erna plaatsvond, vooral omdat dag 3 gericht was op het zorgveld en adoptiesensitiviteit met afstand- en adoptietrauma en hechtingstrauma. Ik ontmoette zowel bekende als onbekende personen. Ik was dankbaar dat ik dit kon meemaken en andere zielsverwanten kon ontmoeten, die vergelijkbare gevoelens hadden. Het was vooral de erkenning die we bij elkaar voelden, waardoor we respect hadden om naar elkaars verhalen te luisteren, zelfs al was de tijd soms te kort.

Persoonlijk vond ik zaterdag 23 maart heel intens omdat ik onder andere een diepgaande lezing bijwoonde over hoe je met je adoptieouders kon praten.

Bijna 10 jaar geleden zocht ik voor het laatst contact met mijn adoptieouders. De manier waarop mijn adoptieouders met mij omgingen die middag, opende mijn ogen. Na het congresweekend moest ik landen en kan ik nu alleen maar zeggen hoe zwaar ik het vind voor mijn adoptieouders. Ze zitten vast in hun eigen emoties en hebben ooit een wereld gecreëerd met de hoop dat ik daarin zou passen. Het was hen bijna gelukt, maar omdat ik een gevoelsmens ben, heb ik altijd hun emoties gevoeld die niet met de werkelijkheid overeenkwamen, waardoor ik onbewust afstand heb genomen van hen. Ik deed niet wat ze van mij verlangden.

Mijn laatste gesprek met mijn adoptieouders

Maar tijdens ons laatste gesprek hebben ze letterlijk getoond wie ze zijn. Ouders die hun eigen ego belangrijker vonden dan wie ik als persoon ben. Tijdens een van de workshops of tafelgesprekken kwam ter sprake dat mijn adoptieouders misschien hun eigen verdriet dragen en er gewoon nooit echt mee hebben omgegaan. En in die tijd was het gewoon geen optie om over emoties te praten zoals ik nu wel doe met mijn Madammie. Tijdens die diepgaande lezing ontdekte ik dat ik eigenlijk alle stappen heb genomen en alles heb geprobeerd om een manier te vinden om met mijn adoptieouders te praten. Dat gaf me eindelijk rust.

Accepteren en vergeven

En tegelijkertijd kan ik hen nu ook vergeven, ondanks de psychische mishandeling die ik heb moeten doorstaan. Iedereen beleeft het op zijn eigen manier. Hoewel mijn adoptieouders hun fouten misschien nooit zullen toegeven, hoop ik diep in mijn hart dat mijn adoptiebroers ooit de moed hebben om naar mij toe te komen, om met mij te praten, naar mij te luisteren hoe ik alles beleefde, maar vooral dat ze mijn pijn erkennen en vooral mijn originele adoptiepapieren uit liefde aan mij overhandigen. Voor mij waren deze dagen intens, maar vooral inspirerend en interessant.

INEA’s Afsluiting: Een Emotionele Show

INEA sloot die avond prachtig af met de talenten van verschillende geadopteerden. We werden getrakteerd op een indrukwekkende show waarbij emoties hoog opliepen tijdens de gedichten, rapnummers en zangoptredens. Eerlijk gezegd, ik kon mijn tranen niet altijd bedwingen en heb hier en daar een dikke traan gelaten. Het was een ontroerende afsluiting die de diepgang van de adoptie-ervaringen nog eens extra benadrukte.

Dank je wel, INEA, voor dit prachtige evenement. Jullie organisatie zal veel emoties geopend zijn, maar er zijn ook mooie inzichten en deuren zijn geopend

Hieronder vind je nog enkele sfeerbeelden toen ik aanwezig was!