Elke beginnende moeder wordt er mee geconfronteerd. Borstvoeding geven aan je ukie of niet. Vaak word je, vind ik persoonlijk onder druk gezet. Je hebt mama’s die echt pro zijn voor BV maar anderen weer niet. Beide groepen, doen er alles aan om hun idee, denkwijze te nemen. Wat je ook beslist, je wordt ermee geconfronteerd tot zelfs scheef bekeken en begrijpen ze zelfs je beslissingen soms niet.
Toen ik zwanger was van mijn prinsesje zat ik niet echt tussen de boeken wat je wel en niet moest doen. Ik vond dat ik mezelf vooral geen druk op mocht leggen. Ik wist wel dat BV goed was voor je kind. Maar meer niet.
Ik zat in een naai-mama groepje. Eentje was overduidelijk voor BV. Zij heeft me mijn ogen geopend wat de voordelen waren. Een vriendin van mij is ook een mama die overduidelijk voor BV was. Daar kon ik altijd terecht voor vragen. Dus bij deze, een dikke dank je wel om mijn ogen te laten openen en mij op te vangen wanneer ik het nodig had.
Toen ik beviel wilde ik wel proberen om BV te geven en het was niet evident, roze geur en manenschijn. Ik kreeg de eerste dagen weinig melk uit mijn borsten. Prinsesje zoog niet zoals het moest. M.a.w. het was heel veel zoeken. Zoals elke mama, kregen we verschillende verpleegsters. De ene zei zo en de andere weer zo… ik had het gevoel dat ik precies net als een pingpong balletje was die letterlijk heen en weer werd geslingerd. Gelukkig had ik voordat ik beviel een super lieve vroedvrouw gevonden. Als ik haar nooit had, dan had ik om eerlijk te zijn het direct opgeven. Zij geloofde in mijn krachten en in mijn dochtertje. Tijdens een van de bezoekjes bij K&G die niet altijd even leuk waren geweest hadden mij slecht laten voelen. Volgens hen was mijn dochtertje te mager en te klein, omdat ze altijd op de onderste curve zat, tja, ik ben ook maar een kleintje en mijn man is een springplank. Ik ben Aziatisch, dus keken ze eigenlijk al naar een verkeerde groeicurve. Ook hielden ze geen rekening mee dat ik BV gaf. Op een dag stelde de verpleegster of de dokter van K&G voor om te stoppen met bv te geven. Ze vonden dat ik moest overschakelen naar poedermelk. Maar ik wilde dat niet. Overstuurd belde ik mijn vroedvrouw op. Ze kon me gelukkig troosten met moedige woorden en zo zorgde zij ervoor dat ik uiteindelijk het volhield tot ons prinsesje 2,5 jaar was. Ik moest normaal gezien eerder stoppen om wille van mijn eigen gezondheid, maar ik wist dat het tot 2 jaar, de belangrijke jaren waren voor ons beiden. Dus deed ik maar voort. De eerste 5 maanden kreeg ze fulltime BV. Nadien werd BV even belangrijk als groentepap. Na een tijdje omdat ik maar weinig melk kon geven een extra voeding naast haar andere voedingen. Ik gaf haar BV op haar vraag. Wat ik altijd heb gedaan.
Als we op restaurant waren, vroeg ik steeds aan de ober of het ok was. Ik weet dat ik dit niet moet doen. Maar zo toon je wel respect naar en aan elkaar. Ook aan de buren naast ons tafel. Geloof me, iedereen vond het gewoon fijn dat ik het vroeg waardoor mensen vlugger geneigd zijn om er niets over te zeggen. Sommigen hadden zelfs het niet door dat mijn prinsesje aan mijn borst hing omwille van mijn gekleurde sjaals die over haar lag. Buitenstaanders hoeven mijn mooie borsten niet zien. Keken sommigen toch met een vieze blik naar mij, daar trok ik me echt niets van aan. Enkel vond ik het wel jammer dat velen nadat prinsesje ouder werd, dat ze vonden dat ik met BV moest stoppen. Ze was groot genoeg. Euh? Waarom beslissen steeds andere mensen voor je wat je wel en niet mag doen? Als ik nu BV wilde geven tot haar 3, 4, 5 jaar, wie zijn de anderen om te zeggen wat ik mag doen? Waarom zouden we iets van iemand afnemen? Dat is juist hetzelfde als iemand zou zeggen “nu neem ik je autosleutels af”.
Waarom koos ik voor BV? Mammae schrijft het volledig zoals ik het wil zeggen. Naast de voordelen, schrijven ze er ook bij wat de nadelen zijn. Anderzijds ben ik heel trots dat ik BV heb gegeven. Want zo heb ik een hechte band gecreëerd met mijn prinsesje die ik als baby, kind heb gemist. Het gemis dat mijn bio mama heeft moeten missen. Om haar ook een stukje dichter bij mij te hebben. Ik heb er van genoten ondanks het niet altijd even goed verliep. Het deed mij enorm veel pijn dat ik de 1ste afscheid moest nemen. Prinsesje werd op een gegeven moment ziek waardoor ze de behoefte kreeg om terug aan mijn borst te hangen. Wat was ik toen gelukkig dat ik al mijn moed bijeen heb geraapt om terug BV te geven. Ik heb vooral naar de behoeften van mijn prinsesje gevolgd en daar ben ik zo blij om.
De laatste tijd vraagt ze terug achter om aan mijn borst te hangen. Niet omwille van de melk, maar gewoon terug heel dicht tegen mij aan te liggen. Natuurlijk kan je kind dicht tegen je leggen, maar voor vele kindjes die BV hebben gekregen, is dit anders. Het is de veiligheid, de warmte, de geborgenheid en nog zoveel andere redenen dat enkel het kind kent en beleeft heeft tijdens de babyfase.
Persoonlijk vind ik dat we in een maatschappij zitten waar we overal druk van krijgen. Je moet BV geven, je moet stoppen tot ze 1 jaar zijn. Bv is niet goed,….. waarom kunnen we als persoon, als mama elkaar niet de vrijheid geven en de beslissingen die we zelf nemen, gerespecteerd worden, in ondersteund worden i.p.v. afgebroken te worden. Iedereen staat altijd klaar met een antwoord. Luisteren is een prioriteit die we als persoon echt nodig hebben. Advies geven mag, maar breek de persoon er niet mee af.
Dus kies bv omdat jij dat wilt, omdat dit uit jouw hart komt en niet omdat de anderen misschien je wel of niet raar gaan bekijken. Het is jouw lichaam, jouw kind en enkel jij mag er over beslissen. Voel je gelukkig met de beslissing die je neemt. Beslis je toch voor bv te gaan maar vind je 2 jaar te veel, bekijk het stap per stap. Denk zo, al de weken, maanden dat je baby, kind BV heeft gekregen is mooi meegenomen. Voel je zeker niet gegeneerd om in het openbaar BV te geven. Met of zonder sjaal, met of zonder toestemming van anderen, tussen het publiek of op een rustige plek, doe waar jij het beste bijvoelt en zegt tegen al de rest FY….
Wil je geen BV, dan ben je nog steeds een goede mama, twijfel nooit aan jezelf. Ik zal je nooit anders of scheef bekijken en ik zal je zelf helpen als ik zie dat je hulp kan gebruiken.
Onthoud “you are the best mammie of the world.” Wees maar heel trots op jezelf!!!
